Getməyə adamı olmayanda
son yarpağı düşür payızın.
Dəyişirsən fəsil-fəsil üzünü,
xəbərin yer dəyişdiyi kimi
cümlənin başına keçirsən.
Darıxmağın yerini yoxluq alır,
yoxluğun da adını dostluq.
Küləyindən günah zəncirləri hörən
şəhərə doğru əsib,
qocalmaqdısa insanın
Tanrıya gedən yolu?!
Yolumuza sınıq körpülər salırlar.
Elə-Belə 